منشور کوروش

استوانهٔ کوروش، استوانه‌ای از جنس خاک رس است که از دو قسمت تشکیل شده‌است؛ تکهٔ اول، همان قطعهٔ اصلی گل‌نوشته است که هرمز رسام آن را کشف کرده بود و در ۳۵ خط نوشته‌شده و تکهٔ دوم شامل خط‌های ۳۶ تا ۴۵ می‌شود و در کلکسیون بابلی دانشگاه ییل توسط پاول-ریچارد برگر پیدا شد.[۱۴] درازای این استوانه ۲۲٫۸۶ سانتی‌متر و پهنای آن ۱۱ سانتی‌متر است و به زبان اکدی (بابلی نو) نوشته شده‌است. این گل‌نوشته به‌شکل استوانه‌ای است که دو انتهای این استوانه باریک‌تر و در وسط کمی بَرآمده‌است. این استوانه شامل ۴۵ خط می‌شود که روی‌هم‌رفته حدود ۲۰ سطر از آن کاملاً شکسته‌شده و امروزه در دست نیست و سه سطر ابتدایی آن نیز تقریباً به طور کامل شکسته‌اند و قابل خواندن نیستند.[۱۵]

تکهٔ اول این استوانه، پس از کشف به موزهٔ بریتانیا انتقال یافت و با شمارهٔ BM 90920 در این موزه نگهداری می‌شود.[۱۶] تکهٔ دوم که قطعهٔ کوچکی به‌اندازهٔ ۸٫۶ در ۵٫۶ سانتی‌متر است، سطرهای ۳۶ تا ۴۵ گل‌نوشته را شامل می‌شود. این قطعهٔ کوچک با شمارهٔ NBC 2504 در مجموعهٔ دانشگاه ییل کشور ایالات متحدهٔ آمریکا نگهداری می‌شد که در سال ۱۹۷۱ میلادی، پاول-ریچارد برگر با بررسی متن آن متوجه شد که این قطعهٔ کوچک مربوط به بخشی از استوانهٔ کوروش است و از آن پس، این قطعه به‌صورت امانت در موزهٔ بریتانیا نگهداری می‌شود

کاخ اردشیر بابکان

کاخ اردشیر بابکان در دوران اردوان پنجم آخرین پادشاه اشکانی به دست اردشیر بابکان بنیان‌گذار سلسلهٔ ساسانی در سده ۳ میلادی ساخته شد. کاخ اردشیر بابکان از جاذبه‌های تاریخی و گردشگری فیروزآباد(استان فارس) است.

این کاخ دارای تالارهای تو در تو است و با گذشت ۱۸۰۰ سال گچ‌بری قسمت بالای دیوارهای داخلی آن همچنان سالم مانده‌است. در ضلع شرقی کاخ، چهار ساختمان گنبدی شکل عظیم وجود دارد، این گنبدها به وسیلهٔ فیل‌پوش بالا رفته که مشابه آن در قلعه دختر (قلعه اردشیر) دیده می‌شود. قسمتی از نوک سقف گنبدها در دایره‌ای به قطر یک متر باز است. در ضلع شمالی خارج از دیوار کاخ نیز چشمه‌ای زلال از دل خاک می‌جوشد و استخری طبیعی جلوی این چشمه به وجود آمده‌است. نهری از کنار دیوار شرقی کاخ عبور می‌کند که موجب آبادانی شهر گور و کاخ ساسانی بوده‌است. کمی بالاتر از کاخ آتشدانی برای مراسم مذهبی وجود دارد. وجود چهار عنصر طبیعی آب، باد، خاک و آتش امتیار ویژه‌ای به این منطقه داده‌است.

به علت قرار گرفتن این کاخ در کنار چشمه «قمپ آتشکده» آن را آتشکده فیروزآباد نیز می‌نامند.

فریدون مشیری

فریدون مشیری در سی ام شهریور ۱۳۰۵ در تهران به دنیا آمد. جد پدری او به دلیل مأموریت اداری به همدان منتقل شده بود، و پدرش ابراهیم مشیری افشار در سال ۱۲۷۵ خورشیدی در همدان متولد شد، و در روزهای جوانی به تهران آمد و از سال ۱۲۹۸ در وزارت پست مشغول خدمت گردید. فریدون مشیری سالهای اول و دوم تحصیلات ابتدایی را در تهران انجام داد و سپس به علت مأموریت اداری پدرش به مشهد رفت و بعد از چند سال دوباره به تهران بازگشت و سه سال اول دبیرستان را در دارالفنون گذراند و آنگاه به دبیرستان ادیب رفت. به گفتهٔ خودش: «در سال ۱۳۲۰ که ایران دچار آشفتگی‌هایی بود و نیروهای متفقین از شمال و جنوب به کشور حمله کرده و در ایران بودند ما دوباره به تهران آمدیم و من به ادامه تحصیل مشغول شدم. دبیرستان و بعد به دانشگاه رفتم. با اینکه در همه دوران کودکی... از استخدام در ادارات و زندگی کارمندی پرهیز داشتم ولی... در سن ۱۸ سالگی در وزارت پست و تلگراف مشغول به کار شدم و این کار ۳۳ سال ادامه یافت.» مشیری سرودن شعر را از نوجوانی و تقریباً از پانزده سالگی شروع کرد. اولین مجموعه شعرش با نام تشنه توفان در ۲۸ سالگی او با مقدمه محمدحسین شهریار و علی دشتی در ۱۳۳۴ به چاپ رسید. مشیری توجه خاصی به موسیقی ایرانی داشت و در پی همین دلبستگی طی سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ عضویت شورای موسیقی و شعر رادیو را پذیرفت، و در کنار هوشنگ ابتهاج، سیمین بهبهانی و عماد خراسانی سهمی بسزا در پیوند دادن شعر با موسیقی، و غنی ساختن برنامه گلهای تازه در رادیو ایران در آن سالها داشت. فریدون مشیری در سال ۱۳۷۷ به آلمان و آمریکا سفر کرد و مراسم شعرخوانی او در شهرهای کلن، لیمبورگ و فرانکفورت و همچنین در ۲۴ ایالت آمریکا از جمله در دانشگاه‌های برکلی و نیوجرسی به طور بی سابقه ای مورد توجه دوستداران ادبیات ایران قرار گرفت. در سال ۱۳۷۸ طی سفری به سوئد در مراسم شعر خوانی در چندین شهر از جمله استکهلم و مالمو و گوتبرگ شرکت کرد. معروفترین اثر وی شعر «کوچه» نام دارد که در اردیبهشت ۱۳۳۹ در مجله «روشنفکر» چاپ شد. این شعر از زیباترین و عاشقانه ترین شعرهای نو زبان فارسی است. با توجه به علاقه ای که وی به عرفان و تصوف ایرانی داشت، مجموعه ای از ۱۰۰ ماجرا منسوب به شیخ ابو سعید ابوالخیر را باعنوان «یکسو نگریستن و یکسان نگریستن» و با مقدمه ای به قلم دکتر جواد نوربخش در اوایل دهه ۱۳۴۰ منتشر نمود. مشیری سال‌ها از بیماری رنج می‌برد و در بامداد روز جمعه ۳ آبان ماه ۱۳۷۹ خورشیدی در سن ۷۴ سالگی در تهران درگذشت. مزار ایشان در بهشت زهرا، قطعه ی ۸۸ (قطعه ی هنرمندان) ، ردیف ۱۶۴ ، شماره ی ۹ می باشد.

گوردخمه فخریکا

گوردخمه مادی فخریکا در نزدیکی شهر مهاباد قرار دارد و در دل صخره ای کنده شده است. ورودی آن با دو ستون گرد تزیین شده است و درون مقبره سکوهایی برای گذاشتن نذورات و تعدادی قبر موجود است.بنای آنرا به فرآتیس پدر دیاکو شاه ماد نسبت میدهند .اضلاع داخل دخمه کاملا سنگی هستند و با دقت بالایی زوایای قائمه دارند. ساکنان این محل دخمه مزبور را محل زندگی فرهاد کوه کن میدانند . یک سالن به اندازه ایوان این دخمه درون مقبره قرار دارد که با دو پله از ایوان جدا شده است. درون اتاق اصلی گور دخمه سه قبر قرار دارد . قبر وسط موازی ایوان و دو قبر کناری عمود بر ایوان کنده شده است. هر یک از این سه قبر پنجاه سانتیمتر از سطح مقبره پایین تر هستند

اعلام خبر کشف محل دفن ملکه معروف مصر توسط باستان شناس انگلیسی

نیکو لاس ریوز باستان شناسی است که ماه گذشته با اعلام خبر کشف محل دفن « نفر تی تی » ملکه معروف مصری, جنجال زیادی بر پا کرد. او اکنون قصد سفر به مصر را دارد تا پرده از این راز چند هزار ساله بردارد.

نیکولاس ریوز» باستان‌شناس انگلیسی که معتقد است مکان دقیق مقبره «نفرتی‌تی» مادر «توتنخامون» فرعون معروف مصری را کشف کرده، برای اثبات ادعایش به مصر می‌رود.

ریوز مدعی است که قبر گمشده «نفرتی‌تی» مادر «توتنخامون» پادشاه معروف مصری، پشت درهای مخفی مقبره پسرش پنهان شده است. «نفرتی‌تی» که به زیبایی مسحورکننده‌اش در تاریخ شهرت دارد،‌ همسر «آنخ‌آتون» فرعون بود.

«آنخ‌آتون» پادشاهی بود که پرستش خدایان مصری را کنار گذاشت و به عبادت «آتون» خدای یگانه رو آورد. این دو که 3300 سال پیش در مصر حکومت می‌کردند، فرزندی به نام «توتنخامون» داشتند که در 10 سالگی به پادشاهی رسید و فقط پس از 9 سال فرمانروایی، در سن 19 سالگی درگذشت.

کشف ماسکی با 11 گرم طلای خالص و مزین به سنگ‌های قیمتی روی صورت مومیایی‌شده «توتنخامون» او را به یکی از معروف‌ترین شخصیت‌های تاریخ باستان‌شناسی مصر تبدیل کرده است. او بین سال‌های 1333 تا 1323 پیش از میلاد بر سرزمین‌های تمدن مصر باستان حکومت می‌کرد. مقبره‌ «توتنخامون» توسط یکی از محققان دانشگاه آکسفورد به نام «هاوارد کارتر» در 16 فوریه‌ سال 1923 کشف شد.

به گزارش نیوزر، دلیل اصلی شهرت «توتنخامون»، کشف مقبره‌اش در «دره پادشاهان» در بهترین شرایط ممکن و به‌صورت دست‌نخورده است،ْ تا آنجا که از این یافته به‌عنوان «کشف باستان‌شناسی قرن» نیز یاد می‌شود.

ریوز مدعی شده که اسکن‌های تخصصی از دیوار قبر این پادشاه جوان، نشانه‌هایی از وجود یک در مخفی به اتاقکی کشف‌نشده را نمایان می‌کند.

مرگ «توتنخامون» پیش از ساخته شدن مقبره او، اتفاق افتاده و به همین دلیل او را 10 سال پیش از مرگ مادرش، در مقبره «نفرتی‌تی» به خاک سپردند.

ریوز در حالی قصد دارد پژوهش‌های خود را در مصر پیگیری کند که وزیر میراث فرهنگی این کشور روز گذشته اعلام کرد، قرار است مقبره «توتنخامون» از یکم اکتبر 2015 تا اطلاع ثانوی به‌منظور بازسازی برای بازدید عموم بسته شود. ریوز برای به سرانجام رساندن ادعای خود با چند مصرشناس و پژوهشگر دیگر همکاری می‌کند. با هدف بررسی بیشتر این موضوع، از هم اکنون کنفرانس خبری برای یکم اکتبر در قاهره برنامه‌ریزی شده است.