آبشارهای شوشتر

آبشارهای شوشتر(سیکاها) شوشتر در موقعیت جغرافیایی E4851 N3202 در استان خوزستان واقع است. سازه‌های آبی شوشتر در دوران ساسانیان، جهت بهره‌گیری از نیروی آب به‌عنوان محرک آسیاب‌های صنعتی ساخته شده است. در این مجموعه بزرگ، ساختمان آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌ها و تونل‌های عظیم هدایت آب و سیکا که محلی جهت استراحت و تفریح است قابل توجه و جالب هستند.

محوطه آبشارهای شوشتر در جنوب پل بند گرگر و خیابان شریعتی واقع شده است. دقیقا ًمشخص نیست که این محوطه در چه زمانی بوجود آمده ولی شواهد موجود نشان می دهد که احتمالاً در دوره ساسانی، خصوصاً در زمان سلطنت شاپور اول بنا شده است. طبق نوشته کتاب تذکره شوشتر، در زمان اردشیر بابکان (بنیانگذار سلسله ساسانی در سال 224میلادی) بخاطر اینکه آب را به شرق و جنوب شوشتر رسانده و کشاورزی منطقه را رونق دهند، ساخت رود گرگرشروع و تا سلطنت شاپور،فرزند اردشیر، ادامه یافت. بر روی این نهر، پل بند گرگر ساخته شد، که نه تنها از طغیان آبهای اضافی جلوگیری می کرد، بلکه شهر شوشتر را با شرق آن ( مسجد سلیمان و اهواز) مرتبط می ساخت.بطوری که درگذشته نزدیک این پل بند، دروازه گرگر وجود داشت. درون محوطه آبشارها، حدود 40 آسیاب وجود داشت که این آسیاب ها در بخش شمالی، شرقی و غربی قرار داشتند. از آسیاب ها برای تهیه آرد استفاده می شد.به مرور زمان بر اثر حوادث طبیعی (سیل و زلزله) وعوامل انسانی اکثر این آسیاب ها رو به تخریب نهادند.در حال حاضر آسیاب رضا گلاب توسط پایگاه میراث فرهنگی سازه های آبی تاریخی شوشتر، مرمت و در حال فعالیت می باشد.

در این مجموعه بزرگ، ساختمان آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌ها و تونل‌های عظیم هدایت آب و سیکا که محلی جهت استراحت و تفریح است قابل توجه و جالب هستند. در قسمت انتهایی ضلع غربی این مجموعه، سیکا قرار دارد که دسترسی به فضای درون آن از طریق چند پله دستکند میسر است.درون این فضا یک حوض 8 ضلعی با کانال‌های کوچک به چشم می‌خورد. آب این حوض از طریق یک جوی که از دیواره سیکا خارج می‌شود تأمین و از طریق دو کانال کوچک به درون رودخانه هدایت می‌شود. این مجموعه جزئی از کانال‌های آبرسانی به آسیاب‌ها بوده که بعدها در دوره قاجار و در زمان حکومت محتشم (از حکام محلی) سدی در این مکان زده شده و در این مکان آب از یک قسمت داخل و وارد یک 8 ضلعی گود شده و سپس از این 8 ضلعی وارد دو کانال و از آنجا وارد رودخانه می‌شود.در مورد معنای «سیکا» نظرات متفاوتی ارائه شده است. لغت نامه دهخدا سیکا را نوعی مرغابی یا نوعی درخت و قومی از هندوان دارای مهب وشنو که شعبه‌ای از آیین بودائیست معرفی می‌کند.

مجموعه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر در مسیر «رودخانه گرگر» که خود از شاهکارهای فنی و مهندسی اعصار کهن است، بنا شده است. رود گرگر کاملاً به صورت دستکند می‌باشد و احداث آن را به اردشیر بابکان، شاهنشاه ساسانی نسبت داده‌اند.در سفرنامه مادام ژان دیولافوآ باستان‌شناس نامدار فرانسوی از این محوطه به عنوان بزرگ‌ترین مجموعه صنعتی پیش از انقلاب صنعتی یاد شده است. این محوطه مجموعه‌ای از سد، تونل‌ها، کانال‌های فرعی و آسیاب‌های آبی است که به صورت یک مجموعه صنعتی- اقتصادی بوده و جزئی از مجموعه بزرگ «سازه‌های آبی شوشتر» می‌باشد که در کتب تاریخی مکرراً به آن اشاره شده است.اساس کار مجموعه به این صورت است که سد گرگر مسیر رودخانه را مسدود کرده و سطح آب را برای آبگیری 3 تونل حفر شده در تخته سنگ بالا می‌آورد. تونل‌های سه گانه، آب را به مجموعه هدایت می‌کنند و به کانال‌های متعددی تقسیم می‌شوند که پس از گرداندن چرخ آسیاب‌ها، آب به صورت آبشارهایی به محوطه‌ای حوضچه مانند سرازیر می‌شود.

یکی از ویژگی‌های بسیار بارز مجموعه آسیاب‌ها و آبشارها مجاورت آن با بافت تاریخی شهر شوشتر است. این محوطه علاوه بر استفاده‌های صنعتی، در ایام کم آبی نیز، آب مورد نیاز ساکنین را تأمین می‌نمود. یک ویژگی بسیار زیبا و منحصر بفرد بصری نیز که در این مجموعه وجود دارد و جلوه‌ای خاص به آن می‌بخشد این است که آب حاصل از پساب آسیاب‌ها به صورت آبشارهای مصنوعی زیبا به محوطه‌ای حوضچه مانند می‌ریزد که منظره‌ای چشم‌نواز و دل‌انگیز را در مقابل دیدگان هر بیننده بوجود می‌آورد.همچنین در محوطه پشت بند که محل آبگیری 3 تونل معروف «سه کوره»، «دهانه شهر» و «بلیتی» است نیز چشم انداز زیبایی به چشم می‌خورد. تونل‌های سه گانه در پشت «پل بند گرگر»، وظیفه انتقال حجم معینی از آب را برای به حرکت درآوردن پره‌های آسیاب برعهده داشته‌اند. مجموعه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر با توجه به زمان ساخت از شاهکارهای فنی و مهندسی در جهان است. این شاهکار مهندسی هم در ایران و هم در جهان بی‌نظیر است.

تاریخچه کشف تندیس ‏« ﻫﺮﮐﻮﻝ ‏»

ﺗﻨﺪﯾﺲ ‏« ﻫﺮﮐﻮﻝ ‏» ﯾﮑﯽ ﺍﺯ 28 ﺍﺛﺮ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺛﺒﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺛﺮ ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﻠﻮﮐﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ .

ﮐﺸﻒ ﺗﻨﺪﯾﺲ ‏« ﻫﺮﮐﻮﻝ ‏» ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﮐﺎﺷﻒ ﺁﻥ ﯾﻌﻨﯽ ﻋﻠﯽ ﺳﻠﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩﯼ 78 ﺳﺎﻟﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻔﺖﻭﮔﻮﯾﯽ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﺸﻒ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ .

ﺳﻠﻤﺎﻧﯽ، ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﮐﻬﻮﻟﺖ ﺳﻦ، ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺗﻮﺍﻥ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺍﻣﺎ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭﯼ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺟﻮﺍﻧﯽﺍﺵ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺎﻝﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1335 ﭘﺴﺮﮎ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺮﮐﺖ ﺟﺎﺩﻩﺳﺎﺯﯼ ﺷﻮﺳﻪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺟﺎﺩﻩ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ - ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺣﺪﻭﺩ ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺑﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﻭﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪﺩﺍﺩ :

ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﺮﮐﺎﺭﮔﺮ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﭘﺎﮐﺴﺎﺯﯼ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺟﺪﺍﺭﻩ ﮐﻮﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﻨﮕﮏﻫﺎﯼ ﺑﻮﻟﺪﺯﺭ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪﯼ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺳﺮﯾﻌﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺗﺎ ﭼﻨﮕﮏﻫﺎﯼ ﺑﻮﻟﺪﺯﺭ ﺑﺎﯾﺴﺘﻨﺪ .

ﺳﻠﻤﺎﻧﯽ ﺍﻇﻬﺎﺭﮐﺮﺩ : ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻦ، ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻣﻦ ﺩﻭﯾﺪﻧﺪ ﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﯾﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩﯼ ﮐﺸﯿﺪﻩﺍﻡ . ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﺪﻩ؟ ﻭ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﺍﯾﻦ ﺳﻨﮓﺭﯾﺰﻩﻫﺎ ﻣﺠﺴﻤﻪﺍﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ . ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﭼﻨﮕﮏﻫﺎﯼ ﺑﻮﻟﺪﺯﺭ، ﺭﯾﺶ ﻣﺠﺴﻤﻪ ‏( ﻫﺮﮐﻮﻝ ‏) ﺭﺍ ﺍﺯ ﭼﺎﻧﻪ ﮐﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ .

ﻭﯼ ﺑﺎ ﺑﯿﺎﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﯾﮏ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﯼ ﮐﻮﻩ ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﺍﺻﺮﺍﺭﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻮﻟﺪﺯﺭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﮑﻪﺳﻨﮓﻫﺎﯼ ﺗﻠﻨﺒﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺭﻭﯼ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﺁﻭﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺩﻝ ﮐﻮﻩ ﺑﭙﺮﺩﺍﺯﻧﺪ . ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺪﯾﺮﺍﻥ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﻃﻼﻉ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺠﺎﺕﺩﺍﺩﻥ ﺁﻥ ﻣﺠﺴﻤﻪ ‏( ﻫﺮﮐﻮﻝ ‏) ﺗﺸﮑﺮ ﻭ ﻗﺪﺭﺩﺍﻧﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ .

ﺳﻠﻤﺎﻧﯽ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭ ﺷﺪ : ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﮐﻪ ﻋﻼﻗﻪﺍﯼ ﻭﺍﻓﺮ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﺸﻒ ﻣﺠﺴﻤﻪ ‏« ﻫﺮﮐﻮﻝ ‏» ﺷﻌﻔﯽ ﺑﯽ ﺣﺪﻭﺣﺼﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ . ﺍﻣﺎ ‏« ﺭﯾﺶﻫﺮﮐﻮﻝ ‏» ﺍﺯ ﭼﺎﻧﻪ ﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﺎﻓﺘﻦ ‏« ﺭﯾﺶﻫﺮﮐﻮﻝ ‏» ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺁﻥ ﺑﺨﺶ ﺍﺯ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻧﯿﺰ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪ .

ﻧﺎﺟﯽ ﻭ ﮐﺎﺷﻒ ﻣﺠﺴﻤﻪ ‏« ﻫﺮﮐﻮﻝ ‏» ، ﮔﻔﺖ : ﺑﺎ ﮐﺸﻒ ﻣﺠﺴﻤﻪ ‏« ﻫﺮﮐﻮﻝ ‏» ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺗﯽ ﮐﺎﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺭﺍﻩ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ - ﻫﻤﺪﺍﻥ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ، ﻣﻬﻨﺪﺳﺎﻥ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﮐﺸﻒ ﺍﯾﻦ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ، ﻣﺴﯿﺮ ﺟﺎﺩﻩ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ - ﻫﻤﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺣﺪﯼ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺁﺳﯿﺒﯽ ﺑﻪ ‏« ﻫﺮﮐﻮﻝ ‏» ﻧﺮﺳﺪ .

ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻫﺮﮐﻮﻝ، ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﺷﺎﻫﺮﺍﻩ ﺷﺮﻗﯽ - ﻏﺮﺑﯽ ﺟﺎﺩﻩ ﺍﺑﺮﯾﺸﻢ ﯾﺎ ﺟﺎﺩﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎﻩ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﺗﺮﺍﺷﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﭘﯿﮑﺮﻩ ‏« ﻫﺮﮐﻮﻝ ‏» ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﺨﺼﯽ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺗﻤﺎﻣﺎً ﻋﺮﯾﺎﻥ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻮ ﻭ ﺭﯾﺶ ﻣﺠﻌﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﺭﻭﯼ ﭘﻮﺳﺖ ﺷﯿﺮ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺍﯾﻦ ﺗﻨﺪﯾﺲ ﺑﺮ ﺳﮑﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﻝ 2.20 ﻣﺘﺮ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﭼﭗ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﯿﻢﺧﯿﺰ ﺑﻪ ﺁﺭﻧﺞ ﺗﮑﯿﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﭼﭗ ﭘﯿﺎﻟﻪﺍﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﯼ ﺭﺍﺳﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﭘﺎﯼ ﭼﭗ ﺭﺍ ﺗﮑﯿﻪ ﮔﺎﻩ ﭘﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﻃﻮﻝ ﻣﺠﺴﻤﻪ 1.47 ﻣﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﮐﻮﻩ ﺗﺮﺍﺷﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﻣﺘﺼﻞ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﻋﻘﺐ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻧﻘﻮﺵ ﻭ ﮐﺘﯿﺒﻪﺍﯼ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻗﺪﯾﻢ ﺭﻭﯼ ﺳﻨﮓ ﻧﻘﺶ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﻧﻘﻮﺵ ﺁﻥ ﺷﺎﻣﻞ ﺩﺭﺧﺖ ﺯﯾﺘﻮﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﺎﺧﻪ ﺁﻥ ﮐﻤﺎﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﺗﯿﺮﺩﺍﻧﯽ ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺧﺖ ﮔﺮﺯ ﻣﺨﺮﻭﻃﯽ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻩﺩﺍﺭﯼ ﺣﺠﺎﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺮﺟﺴﺘﮕﯽ ﺁﻥ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﻧﻘﻮﺵ ﺑﯿﺸﺘﺮﺍﺳﺖ . ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﻪ ﺧﻂ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻗﺪﯾﻢ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ ﺳﻄﺮ ﺭﻭﯼ ﻟﻮﺣﯽ ﺑﻪ ﺍﺑﻌﺎﺩ ۳۳ × ۴۳ ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯼ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﻌﺎﺑﺪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﻧﺪ .

ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺗﻨﻪ ﻫﺮﮐﻮﻝ ﻧﻘﺶ ﺷﯿﺮﯼ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺯﺍﯼ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺗﺎ ﺩﻡ ۲۰۰ ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﻭ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺩﻡ ﺁﻥ ۱۱۴ ﺳﺎﻧﺘﯽﻣﺘﺮ ﺍﺳﺖ . ﺯﻣﺎﻥ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﺠﺴﻤﻪ ‏« ﻫﺮﮐﻮﻝ ‏» ﺗﻮﺳﻂ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺳﺎﻝ ۱۵۳ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

ﻣﺠﺴﻤﻪ ‏« ﻫﺮﮐﻮﻝ ‏» ﺩﺭ ﭘﻨﺠﻢ ﺁﺫﺭﻣﺎﻩ 1380 ﺩﺭ ﻟﯿﺴﺖ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻣﻠﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ 4482 ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺛﺒﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﯿﺴﺘﻮﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﭘﺬﯾﺮﺍﯼ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﺍﻥ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻭ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺍﺳﺖ